Mırıldanarak bir şarkıyı
Başlıyorsun
yazmaya...
''Yetinmeyi bilir misin
Sana verdiği kadarıyla hayatın?
Hoş bilsen de bilmesen de
Yara bere içinde bu yollardan geçeceksin ''
*
Ama canın başka bir şey yapmak istemiyor bu saatte.
İnsan ancak yazabilir bu saatte.
Elim yüreğimin üzerinde.
Yoklama aldık!
Huyumdur, alışkanlık yaptı bir kere…
Hey insanlar uyudunuz mu?
Yeni bir gün doğacak yarın şafakta
*
Her şeyi sileceğiz zamanla;
-Bizi en çok üzenleri,
-Küsenleri,
-Sevgisizleri
Bilmiyoruz tabii. Durum böyle olunca da
Yazacak pek bir şey kalmıyor dolayısıyla geçmişle ilgili sırada
-Bir iz,
-Bir yara,
-Bir aşk,
-Bir acı mesele,
-Bir dava,
-Bir kavga, bir şey ya da biri…
-Tamam, yine orada duruyor hepsi
-Ama bağlamıyor artık hiç biri seni.
*
İçine bakıyorsun bundan böyle.
İçin, için yanmıyorsun!
Kendine kanmıyorsun.
Hayale dalmıyorsun.
Evhamlı cücelik bitti.
Yargılarında ağır yargıda;)
İdam edilecekler.
Bekliyorlar sırada
Ve şahsen şu saatten sonra
Etrafınla barışık olarak
Ve de ruhunla dolaşık,
Duygularınla karmakarışık bir âlemde değil!
Kendini ayıklayacaksın,
Güveneceksin çünkü.
Karlar yağacak belki(Bu seneden umudum yokta)
Bunu şimdiden bilip, sonra karşına geçip,
‘’‘ Karlar mı Yağdı Güvendiğin Dağlara ‘’diyen insanlara.
‘’Karı biz yeriz icabında'' diyeceksin
Demekle kalmayıp.
Yoluna kaldığın noktadan devam edeceksin!
*
Hayat bir öğrenme sürecidir en çokta yaşarken
Yaşa takılmadan.
Varsın gitsin- geldiği gibi ömür, diyeceksin
Ne kadar alengerli cümlen varsa hayata dair,
Beyninle sömür
Korkma!
Ama işte o bir an,
Bir anda oluyor!
Ve kendiliğinden.
Sadece bir bakıyorsun, her şey geçmiş ve bitmiş!
Kalmamış yani.
Önünde ise, seni sen yapan hayli insancıl değerlerin var.
Bir de deneyimlerin,
Her keresinde işe yaramayıp başka, başka yenildiğin!
Ayla Gürel