DİL, DOKU VE RUH, İfade tarzımız çiçeğimizdir!!!
Hoşgörü olmazsa olmaz.
Yaşamımız da,
En çokta saygı.
Sevgi sonra, gelendir.
Ve yukarıdakilere bağlıysa
Bitmeyendir.
.
İnsan kendini kontrol edebilir
Kimi zaman etmeyi unutabilir.
Bazen bütün gaflar, spontandır.
Art niyeti yoktur.
Art niyet olmasa da ortalık;
Bomboktur!
.
Bir çocuğu severken;
-Ya da çiçeği.
-İnsanı,
-Kimseyi
Dikkat etmek gerekir!
İncinen dudak, dökülür.
Yazan kalem, tükenir.
İnsan, yüreğinize sarıldıysa,
Sevgisi yüreğinizi sardıysa,
O artık sizin nadide çiçeğinizdir!
Dikkat etmek gerekir.
.
Çiçek soyut bir isim değildir!
Cansız da, değildir.
-Çiçek naif'tir.
-Kırılgandır.
-Küser.
-Açmak istemez daha.
-Büyümekte.
Suladığınız su artık lağım suyuysa,
Sevmek, söylemek,
Kullandığınız dil ve üslup,
Dokuya uyumlu ise anlam kazanır,
Diğerlerinin içinde…
-
Duyumsama, avamca ifade edilmemeli.
İçtenliğimizde öyle.
Sebastiyan anladın, sen '' Git Ona kahve Söyle ''
Burma bıyıklarını da bursun
Giderse kendi bilir, gitmezse dursun!
Asabiyet rüzgârları savrulana dek,
.
Ne demiş Afşar Timuçin yaklaşmakta olan 14 Şubat aşkına;
‘’Aşk bir buluşma,
Bir kavuşma,
Bir başkasıyla yaratılma alanı olduğu kadar,
Bir eksik kalma, bir iletişimsizlik alanıdır.
Dostluğa benzediği ölçüde düşmanlığı barındırması da buradan gelir ‘’
Kutlu olsun!