SANA SÖZ BAHARLAR YİNE GELECEK? DEDİ BİRİLERİ,
DÖKTÜM YİNE İÇİMİ, YUKARIDAKİ DİKKATE AL ARTIK SİTEMİMİ…
Bu da güzel bir başlangıçtı sabaha
Hayata
Sonbaharın son ayına
Kasımın son haftasına.
★
Mavi bir avuntu değil artık ömrüm, mora dönüştü.
Biri mesaj yazmış, diyor ki;
''sana söz yine baharlar gelecek ''
İnanmıyorum...
Az bir vücut kimyam değişse yapılan minimal eylemleri kabul edemiyorum.
Ama olabilir, mümkün diyemiyorum!
★
Mecalim kalmadı artık, savaşmak için ne biyoajanlarla
Ne de kendinden bihaber kriminal ajanlarla.
Piyanistte benzetiyorum kendimi,
Hayli bir hayat mücadelesinden yarışarak, savaşarak çıkan bir başına kalmış olanlar gibi.
★
Bütün bir başına kalanlarla kendimi özdeş sayabilirim.
İğne atsan yere düşmezin sıklığını yaşamıyorum…
Benim favorim; İhsan değil, insan.
Yok gibi.
Çoğu Pinokyo,
Burunları görünüyor, daha görünmeden kendileri
Kimi zaman sorasım gelmiyor, değil.
Anlamlı olmasa da bu tanımlama…
Bu durum ''kadının sesini duyurucu, eylemlerinin engellenmesi gerçeği gibi ''
Bu kadar net,anlaşılır gibi.''
★★
Bu dünya da akıllı olursan yalnız olursun/ safa yatmadı hiç bir zaman kendileri.
Boşuna türememiş'' Rabbim bana ayı şansı, ver '' diyen atasözleri...
★
Ne anlatıyordum Günaydın mesajıma başladığımda ben şimdi..
'' Sana Söz Baharlar Yine Gelecek '' diye mesaj yazmış biri.
Sanıyorum onun kastettiği bir başka baharlar;
Bırakın kışı-yazı bir ay sonrasına bile planlamıyorum kendimi...
Doğru-dürüst kararlar alamıyorum/ yaşamımla ilgili..
Edebiyata vereceğim, sana söz, ben de kendimi...
Alırsa alsın, almazsa denize atsın beni.
★★★
Oysa ne umutlarım vardı,
Emekli olunca dünyayı gezmek gibi
Ortasındayım şimdi ömrün, tıpkı Dante gibi.
Tarumar oldu hepsi/hâlâ çalışmaktayım zira.
Çalışmasam biliyorum, ne dertler çıkacak ortaya.
Sırf ilgilenmemek için onlarla.
★★★
Gözlerim ışık saçmıyor, artık sulanmış rengi
Halesi,
Kızmıyor değilim çoğu zaman hayata
Niye bu kadar detaylandırdı diye beynimi
Yüreğim açmazlar da, paslı anahtarlar gibi..
Mutlu musun şimdi, söyle yukarıdaki?
★★★
Fizyoloji olsaydı, keşke sırf işim, uyusaydım ölünceye kadar,
Ömrüm dolanıyor, birbirine karışmış, henüz yumak olmamış örgü çileleri gibi,
İşimiz Allaha kaldı artık bizim,
Silinmiş ömrümce düşlediğim vuslat izleri...
★★★
Bugünde ölmedim, çok şükür diyen nineme benzedim.
Bir süre daha böyle gidecek gibi.
Sonrasını bilmiyorum...
Aslın da tek bir cümle ile de avutabilirim kendimi;
Benim yalnızlığımın asıl nedeni;
Sizlere soruyorum, kendim söylesem ayıp olur şimdi.
Velhasıl bu
''Dünya nüfusunun hâlâ bir eksikle yoluna devam etmesindeki ısrardan olabilir mi?''
Kesin
Yazıyı da keseyim,
Sabredin!
Ayla GÜREL